چالش شکرگزاری - روزهشتم

قلبی شاکر، بزمی دائمی دارد. "و.ج کامرون"

اگرزمانی را که حسابی کرسنه بودی در نظر بیاوری، یادت می آید که نمی توانستی به طور عادی فکر کنی، در بدنت احساس ضعف می کردی، شاید دچار لرزش شدی، ذهنت مغشوش شد و روحیه ات ناگهان اُفت کرد. اگر چند ساعتی نتوانی غذا بخوری، تمام این اتفاق ها برایت می اُفتد. تو برای زنده ماندن، فکر کردن و حال و هوابخوب داشتن، به غذا نیاز داری. بنابراین شکرگزاری برای غذا روشی عالی است.

غذا موهبتی الهی است. غذا نعمت طبیعت است چون اگر طبیعت، خاک ومواد خوراکی و آب لازم برای رشد این مواد را در اختیار ما نمی گذاشت،ما چیزی برای خوردن نداشتیم. بدون آب، هیچ نوع ماده خوراکی، گیاه، حیوان یا حیات بشری وجود نداشت. ما برای پختن غذا،  رشدمواد غذایی و ... محتاج آب هستیم. و آب بدن ما را زنده نگه می دارد، آب، آب، آبِ لذتبخش ! 

مابدون آب و غذا کجا بودیم؟ به سادگی، وجود نداشتیم. اصلا امروز و فردایی برایمان وجود نداشت. اما حالا روی این سیاره زیبا در کنار هم هستیم، با چالش ها و لذت های سرمست کننده زندگی می کنیم، آن هم فقط به دلیل مواهب الهی آب و غذا! قبل از خوردن و آشامیدن هر چیزی، به عنوان شکرگزاری و سپاساز اعجاز آب و غذا، صررفا عبارت اعجازآمیز خدایا شکرت را به زبان بیاور.

تصورش را بکن اگر ساختار انرژی غذاها و نوشیدنی ها با تمرکز بر شکرگزاری بابن آنها دگرگون شود و آنها را پاکیزه کند، آنچه مصرف می کنیچه تاثیر اساسی ماندگاری در سلامت جسمانی ات داشت. 

یکی از راه های برخورداری از اعجاز شکرگزاری بابت غذا و نوشیدنی، در واقع این است که از آنچه می خوری و می نوشی لذت ببری.

اگر ازنظرتو موثرتر باشد، می توانی مجسم کنی که نمکدانی پر از گرد اعجازآمیز داریوبا تکان دادن آن، گرد را روی غذایی که می خوری یا آنچه می نوشی، می پاشی.

به صلاحت نیست حتی یک روز هم شکرگزاری را از دست بدهی. آرزوهای تو به آن وابسته است !